Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο
Επεκτείνεται στη γενικότερη προβληματική της συστηματικής εξόντωσης των Εβραίων στην Ευρώπη του Χίτλερ, που περιλαμβάνει και τον ρόλο της ηγεσίας των θυμάτων, την αδυναμία της αντιχιτλερικής συμμαχίας να περιορίσει το κακό, και τις προσπάθειες των εβραϊκών οργανώσεων σε παγκόσμια και τοπική κλίμακα. Η Εισαγωγή του βιβλίου προσφέρει μια κατατοπιστική ανασκόπηση της συζήτησης για το ιδεολογικό υπόβαθρο και την υλοποίηση της ναζιστικής «τελικής λύσης του εβραϊκού προβλήματος» στην Ευρώπη.
Ο ρόλος των πώς αποδυνάμωσε τον όρμο και της ψυχολογίας του πλήθους είναι αδύνατο να υποτιμηθεί.
Η έξαρση του ανορθολογισμού στο γύρισμα του αιώνα και ο εθισμός στη βία που επέφερε ο Μεγάλος Πόλεμος δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν κινήματα που πρέσβευαν τον διαχωρισμό των ανθρώπων με φυλετικά και άλλα κριτήρια. Ενώ «η ανάπτυξη του φιλελευθερισμού στην Ευρώπη είχε ευνοήσει τη χειραφέτηση και την κοινωνική ευελιξία» των Εβραίων κατά τον προηγούμενο αιώνα, η κρίση της φιλελεύθερης κοινωνίας και των δημοκρατικών θεσμών τους αποδυνάμωσαν και τους απομόνωσαν από τους μη Εβραίους συμπατριώτες τους.
- 10 κανόνες απώλειας βάρους
- Πόσο έχασε βάρος ο oana radu
- Ελληνικές τριήρεις, Θωρηκτό Αβέρωφ, φρεγάτες [email protected] Τα πλοία με την ανάστροφη πλώρη που τουλάχιστον στα δυο προηγούμενα, των σύγχρονων ψηφιακών φρεγατών, δημιουργούσαν τις συνθήκες για πιο ταχύ πλου.
- Για το τσάι μαϊντανού αδυνατίσματος
- Αυτή η παράκτια ζώνη έχει ανασκαφεί με τρόπο ασυνεχή.
- Ανάπτυξη από ποιον, για ποιον και πώς; Από την Κατερίνα Θανοπούλου, περιφερειακή σύμβουλο Αττικής, πρώην αντιπεριφερειάρχη για την Κοινωνική Πολιτική 2 Μαρτίου Κάντε Tweet στο Twitter Είναι μάλλον φανερό ότι μετατοπιζόμαστε σε μια «νέα» εποχή.
- Ταϊβάν Ταϊβάν H Tαϊβάν χωρίζεται στα δυτικά από την Kίνα με το Στενό της Φορμόζας, και στα ανατολικά από το ιαπωνικό αρχιπέλαγος Pιουκιού με ένα άλλο μικρό θαλάσσιο βραχίονα.
Τα κεφάλαια αυτά παρέχουν το αναγκαίο πλαίσιο για την πραγμάτευση της τύχης των Ελλήνων Εβραίων και, ειδικότερα, των προσπαθειών για τη διάσωσή τους. Πολύ αργά πολύ λίγα; Οι συγγραφείς τονίζουν τη βραδύτητα με την οποία όχι μόνον οι συμμαχικές κυβερνήσεις —ιδίως των δύο μεγάλων δυτικών δυνάμεων, της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής—, αλλά και οι εβραϊκές οργανώσεις —συχνά σε έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους— αντιλήφθηκαν τις πραγματικές διαστάσεις της «τελικής λύσης» που η Γερμανία του Χίτλερ προώθησε μετά την εισβολή της στη Σοβιετική Ένωση, στις 22 Ιουνίου Το εγχείρημα, ο ολοκληρωτικός αφανισμός εκατομμυρίων ανθρώπων με βάση την υποτιθέμενη φυλετική τους ταυτότητα, έμοιαζε αδιανόητο όχι μόνο για όσους είχαν την τύχη να βρίσκονται εκτός της κατεχόμενης Ευρώπης, αλλά και για τους πληθυσμούς της τελευταίας, των Εβραίων συμπεριλαμβανομένων.
Όσοι τύχαινε να πληροφορηθούν τα δολοφονικά σχέδια της ναζιστικής ηγεσίας, ακόμα και όταν η πηγή ήταν Γερμανοί υπεράνω υποψίας, κατά κανόνα αντιδρούσαν με δυσπιστία και άρνηση.
Επιπλέον, ήταν ισχυρή η τάση να θεωρείται «η μοίρα των Εβραίων της Ευρώπης … ως ένα ακόμη πρόβλημα του πολέμου» που θα αντιμετωπιζόταν μόνο μέσω της νίκης στον πόλεμο κατά του Άξονα. Οι θύτες, από την πλευρά τους, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να παραπλανήσουν τα θύματά τους και να συγκαλύψουν το έγκλημα.
Είτε πρόκειται για την τραχιά ακτογραμμή, κρυμμένους όρμους και παραλίες, είτε για πλούσια ιστορία, υπάρχει κάτι για αυτή τη ναυτική πόλη στο τέλος του κόσμου που μένει μαζί σας. Τοτο Gloucester είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στις ΗΠΑ. Η πόλη ανήλθε σε θέση αλιείας και ναυσιπλοΐας στη δεκαετία του και μέχρι σήμερα διατηρεί ένα μεγάλο ενεργό στόλο, παρά την εξασθενημένη αλιεία και τους αυξημένους περιορισμούς αλιευμάτων.
Βέβαια, ένα έγκλημα τέτοιων διαστάσεων ήταν αδύνατο να μείνει κρυφό για μεγάλο διάστημα. Οι εκτελεστές της «τελικής λύσης» υπολόγιζαν τότε στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούσαν στις κατεχόμενες περιοχές, ιδίως στα γκέτο όπου συγκέντρωναν τον πώς αποδυνάμωσε τον όρμο πληθυσμό, και βέβαια στην αποτελεσματικότητα της βιομηχανίας θανάτου των στρατοπέδων.
Στο καταθλιπτικό αυτό περιβάλλον δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση η επιλογή της πλειονότητας των κοινοτήτων αυτών —ηγεσίας και απλών μελών— να μην προβάλουν αντίσταση.
Άλλωστε, η μαζική εξόντωση αθώων παρέμενε αδιανόητο σενάριο, ενώ η απείθεια, και πολύ περισσότερο η αντίδραση, στις εντολές του κατακτητή ήταν βέβαιο ότι θα επέσυρε φονικά αντίποινα. Αντιθέτως, εντύπωση προκαλούν οι συγκριτικά λίγες περιπτώσεις εξέγερσης —στο γκέτο της Βαρσοβίας, τη Γιανόβσκα, την Τρεμπλίνκα ή το Άουσβιτς— έστω και αν αυτό σήμαινε βέβαιο θάνατο για τους συμμετέχοντες και τους «ομόφυλούς» τους.
Στις συνθήκες αυτές, η εξέγερση αποτελούσε την έσχατη επιβεβαίωση της ανθρωπιάς των θυμάτων, αυτή που είχαν αναγκαστεί να αποβάλουν μετά την αιχμαλωσία τους, προκειμένου να επιβιώσουν.
Όταν εκδηλώθηκε τον Ιανουάριο τουμε την ίδρυση του Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες Πολέμου, είχαν ήδη εξολοθρευτεί τα τέσσερα πέμπτα των Εβραίων της Ευρώπης. Πρόκειται για το εκτενέστερο κεφάλαιο του βιβλίου — όπως θα ανέμενε κανείς, αφού αναφέρεται στη μοίρα της πολυπληθέστερης εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα.
Το θέμα πυροδότησε έντονες διαμάχες στους κόλπους εκείνων που επέζησαν και εξακολουθεί να τροφοδοτεί αντιπαραθέσεις μεταξύ ιστορικών. Οι συγγραφείς του βιβλίου παίρνουν σαφείς αποστάσεις από τη μεταχείριση αποδιοπομπαίου τράγου που επιφυλάχτηκε σε προσωπικότητες, όπως ο αρχιραβίνος της Θεσσαλονίκης Τσβι Κόρετς, ο οποίος βρέθηκε επικεφαλής της κοινότητάς του σε ώρες απόγνωσης. Ο Κόρετς, όπως και η πλειονότητα των ομολόγων του ανά την Ευρώπη, συμπεριφέρθηκε σαν τον καπετάνιο του Τιτανικού, ο οποίος, «όταν είδε πως δεν υπήρχε σωτηρία, έβαλε την ορχήστρα να παίζει».
Αν η τύχη των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη πώς αποδυνάμωσε τον όρμο έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, στην Αθήνα, έναν χρόνο αργότερα, επιχειρήθηκε να αποφευχθεί το μοιραίο.
Greeks in the Azov, 18th-beginning of 20th century
Η σχετικά επιτυχημένη προσπάθεια να διασωθούν οι δέκα περίπου χιλιάδες Εβραίοι που βρέθηκαν στη γερμανοκρατούμενη πρωτεύουσα οφείλεται σε ένα συνδυασμό προϋποθέσεων που δεν ίσχυαν στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης — μεταξύ αυτών και το δικό της οδυνηρό προηγούμενο που οδήγησε τον ραβίνο της Αθήνας Ελιάου Μπαρζιλάι να μην παραδώσει στους Γερμανούς αλλά να καταστρέψει τους ονομαστικούς καταλόγους των ομοθρήσκων του. Πέρα από τα υφιστάμενα δίκτυα διαφυγής, τη γενναία συνδρομή του Έχασα βάρος με τη rina Δαμασκηνού και του αρχηγού της Αστυνομίας Άγγελου Έβερτ, Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος θετική στάση των Βρετανών και της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης ή τις επαφές με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ΕΑΜδύσκολα μπορεί να υποτιμηθεί η αλληλεγγύη που έδειξε σημαντική μερίδα του χριστιανικού στοιχείου για την αριθμητικά και αναλογικά μικρή κοινότητα των «Ισραηλιτών» συμπολιτών του.
Αντίθετα, η «πρωτεύουσα των προσφύγων» Θεσσαλονίκη, ήδη από την περίοδο του μεσοπολέμου, είχε καταστεί «για τον εβραϊκό πληθυσμό ένα αφιλόξενο περιβάλλον». Στις ενέργειες αυτές, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή του απόπλου από τα ευβοϊκά παράλια, αποδείχτηκε απαραίτητη η συνεργασία του ΕΑΜ. Ο κυριότερος λόγος ήταν ότι, από το φθινόπωρο τουμεγάλο μέρος της χερσαίας διαδρομής περνούσε μέσα από περιοχές όπου δρούσε ο ένοπλος βραχίονας της οργάνωσης, ο ΕΛΑΣ. Τοπικά στελέχη του λειτουργούσαν ως πώς αποδυνάμωσε τον όρμο με τις ομάδες των Εβραίων φυγάδων και τμήματα του ΕΛΑΣ έπρεπε να εγγυηθούν την ασφάλειά τους.
Αφενός, όπως παρατηρεί ο Ιάσονας Χανδρινός, [5] Εβραίοι και αντιστασιακοί αντιμετώπιζαν τον ίδιο θανάσιμο εχθρό, τους Ναζί και τους συνεργάτες τους. Ταυτόχρονα, η αρωγή προς τους Εβραίους συνδεόταν με την παροχή απτών ανταλλαγμάτων, σε είδος —κατά προτίμηση, σε χρήμα— αλλά και σε θετική δημοσιότητα σ.
Ανάπτυξη από ποιον, για ποιον και πώς;
Σύντομα, η αλυσίδα της διάσωσης, στην οποία πλην του ΕΑΜ εμπλέκονταν και άλλοι παράγοντες, «δεν άργησε να εξελιχτεί σε εμπορική επιχείρηση» σ. Ενδεικτική είναι η περίπτωση των Εβραίων της Βέροιας, καθώς το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με το τοπικό ΕΑΜ για το ύψος του χρηματικού ανταλλάγματος οδήγησε στη ματαίωση της διάσωσης για το μεγαλύτερο μέρος των μελών μιας κοινότητας που αριθμούσε πάνω από ψυχές.
Τέλος, ενδιαφέρουσα είναι και η πληροφορία, από περισσότερες πηγές, ότι, τους πρώτους μήνες από την έναρξη της διακίνησης Εβραίων μέσω Εύβοιας, ο ΕΛΑΣ επιχειρούσε να παρεμποδίσει τη διαφυγή μη Εβραίων Ελλήνων, προκειμένου να μην πυκνώσουν τις τάξεις του «βασιλικού στρατού» στη Μέση Ανατολή σ.
Φαίνεται ότι ο αριθμός των Εβραίων που σώθηκαν διαφεύγοντας από τη θάλασσα μένει ανεξακρίβωτος. Στην Εισαγωγή του βιβλίου, αναφέρεται, με σημαντικότατο εύρος διακύμανσης, ένας αριθμός «1.
Πιο κάτω όμως σ. Πολύ περισσότεροι Εβραίοι έσωσαν τη ζωή τους καταφεύγοντας στα βουνά, ιδίως στη νότια Ελλάδα. Εκεί, ένας αριθμός ανδρών αλλά και γυναικών νεαρής ηλικίας κατατάχθηκαν στην ένοπλη αντίσταση της υπαίθρου.
Στοιχεία των αρχών τουπου συγκέντρωσε η Επιτροπή των Εβραίων της κατεχόμενης Ευρώπης, ανεβάζουν τον αριθμό των Εβραίων ανταρτών σε περίπου Η συντριπτική πλειονότητά τους είχε ενταχθεί στον ΕΛΑΣ, μικρός αριθμός στον ΕΔΕΣ και, σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία, από αυτούς φέρονται πώς αποδυνάμωσε τον όρμο έπεσαν στο πεδίο της μάχης.
Κατά τρόπο μάλλον ανορθόδοξο, ο αναγνώστης οφείλει να ανατρέξει στην Εισαγωγή.
3 λόγοι για να κάνετε ένα ημερήσιο ταξίδι στο Gloucester
Εκεί, εκτός από τον γενικότερο προβληματισμό για το Ολοκαύτωμα, θα βρει μια σύνοψη της μοίρας των σημαντικότερων επιμέρους κοινοτήτων και τη διατύπωση συμπερασμάτων, τα οποία θα περίμενε κανείς δει στο τέλος της αφήγησης. Στην Εισαγωγή, επίσης, οι συγγραφείς προειδοποιούν τον αναγνώστη για το «πλήθος εκδοχών και αντιφάσεων», μέσα από τις οποίες ο ίδιος θα πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του σ.
Για παράδειγμα, θεωρούν ότι «παραμένει ανεξήγητο πώς στον έναν χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ του Μαρτίου και του Μαρτίουδεν μπόρεσαν περισσότεροι Εβραίοι να κρυφτούν ή να διαφύγουν». Επιπλέον, παρατίθεται πλήθος εγγράφων, συχνά αυτούσιων. Στο τέλος, βρίσκονται δύο παραρτήματα: Στο πρώτο, καταγράφονται ονόματα συνεργατών του κατακτητή, κυρίως Εβραίων, με σύντομα βιογραφικά στοιχεία ή περιγραφή.
Το υλικό αυτό προέρχεται από το Κεντρικό Σιωνιστικό Αρχείο της Ιερουσαλήμ και χρονολογείται στον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του Επίσης, αναφέρονται ονόματα προσώπων, κυρίως Ελλήνων, που συνέβαλαν στη διάσωση Εβραίων.
Δημοκρατία της Ραγούσας
Και αυτά τα στοιχεία, ως επί το πλείστον, ανάγονται στο Το δεύτερο Παράρτημα περιέχει τρεις καταλόγους, τους οποίους συνέταξε η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης έως το τέλος Οκτωβρίου του Ο πρώτος περιέχει ονόματα μελών της που επέστρεψαν στην Ελλάδα από τα στρατόπεδα εξόντωσης. Στον δεύτερο καταγράφονται 48 αιχμάλωτοι πολέμου εβραϊκού θρησκεύματος που επίσης παλιννόστησαν. Ο τρίτος είναι ανώνυμος.
